Indulto

Nagpapasalamat naman ako at kahit na paano you made that small effort to communicate with me.  Inaamin ko May nararamdaman pa rin ako para sa iyo.  Kung bakit pa kasi kita minahal.  At kung bakit pa kasi mahal pa rin kita.  Tho not as great as last year, I still have feelings for you.  And I do still think about you sometimes.  Di ko rin masisi sarili ko.  I got pictures, places and events that remind me of you.  

But you're not important to me now.  May isang tao na mahalaga na sa buhay ko ngayon.  Mas mahalaga.  Pinakamahalaga.   Minsan sinasabi ko sa sarili ko na walang kwenta kang tao.  Maaaring totoo.  Sinasabi ko din sa sarili ko na you were not worth it.  Pero ang pagpapasensya at pagintindi at pagmamahal na binigay ko sa iyo noon, believe me it was worth it.  Nagsalita lang ang utak ko sa akin at the end na "hoy... Bakla... Hindi ka niya kayang mahalin."  

Anong klase ba namang tao ang "nagmahal" nang maraming karelasyon nang sabay-sabay?   Sorry.  Di ko kayang tapatan ang kakayahan nila.  Di ko kayang magpatigas ng titi habang jinujumbag sa pwet.  

LOL.  

Nagpapasalamat ako sa iyo na napatunayan ko sa sarili ko na kaya ko pala magmahal.  Siguro di na ako magmamahal tulad ng kabaliwang inabot ko sa iyo.  Pero kaya ko pa rin.  At kahit na paano alam ko na ang pananagutan ng may karelasyon.  

Anyway, masaya na ako ngayon.  May isang taong sumalo sa akin nang mahulog ako sa kabaliwan.  Nagpapasalamat ako na kaya niya akong mahalin.  Nagpapasalamat ako na tinanggap niya ako.  Di ko pa rin nakakalimutan ang mga salitang sinabi ko sa iyo noong gabing nagkalayo tayo.  At taos din naman sa kalooban ko nang sinabi ko ang mga yun.  Na kung sino man iyong lalakeng makakasama mo, sana makayanan ka din niyang intindihin at pagpasensyahan.  May katok din kasi naman talaga yang utak mo eh.  I mean, seriously.  Mas kailangan mo ang services ng psychiatrist. Pa-  "I feel so lonely" episodes ka pa diyang nalalaman sa Facebook. 

Che!

Ipinapaalam ko sa iyo na hindi ako galit sa iyo.  Nagalit akong minahal pa kita.  Pero lumipas na yun.  Mahal pa rin kita but I cannot care about you anymore. I had to learn to do that on my own for my sake.  And of course, for my boyfriend.  Sa kanya ko na binubuhos ang attention ko at lahat ng free time ko.  And he's going to be worth it.  Mahal ko siya eh.  

Mahal. At mahalaga.  Walang expectations.  Walang kapalit.  Basta mahal.  At mahalaga.